در تعویض دنده های دستی، دنده گاهی اوقات گیر کرده و یا دنده گاهی اوقات درست جا نمی رود، که طبعا توجه راننده از رانندگی به کنسول میانی جلب شده و این مهم را بوجود می آورد که توجه راننده از رانندگی به جایی دیگر جلب خواهد شد. برای دنده های اتوماتیک نیز همین مهم وجود داشته، که آیا دنده درست را انتخاب نموده ام و یا نیاز به تعویض دنده هست یا خیر و همین مسئله بیشتر باعث این می شود که راننده توجه خویش را به دسته دنده معطوف نماید.
به همین دلیل و با استفاده از تجارب گذشته، سعی بر این شده است که راننده حتی دست خویش را از روی فرمان نیز جدا ننموده و کنترل بهتر و بیشتری را بر روی خودرو داشته باشد.
به همین دلایل گفته شده، خودروسازان از تجارب موفق در زمینه مسابقات فرمول 1 بهره جسته و طرحی را بر مبنای پدالهای تعویض دنده، یا شیفتر پدال ها، دقیقا پشت غربیلک فرمان قرار بدهند. این پدالها، که 2 پدال و یا 2 دکمه تعویض دنده هستند، بر روی غربیلک فرمان قرار داشته و یا پشت غربیلک فرمان قرار دارند.

سیــستم های مـنومتـیک با اهــرم های تعویــض دنـده در پـشت غربـیـلـــک فـرمـــانش (Paddle Shifters) و دستــه دنــده هــای مخصوص این سیستم، همچنان فرصت کم و زیاد کردن دنده ها را برای راننده فراهم کرده اند.سیستم تپترونیک در خودروهای اتوماتیک قابلیت تعویض دنده به راننده می دهد و این عمل همراه با دنده پشت فرمان بسیار لذت بخش تر و سریعتر انجام میشود
اصولا پدال یا دکمه سمت راست برای سبک کردن دنده ها ( دنده های بالاتر ) و پدال یا همان دکمه سمت چپ را برای سنگین تر کردن دنده ها ( دنده با شماره کوچکتر، کم کردن دنده ها ) می توان استفاده نمود.
برای خلاص نمودن دنده در این گونه از خودروها کافی است که دو پدال و یا 2 دکمه را با یکدیگر بگیرید، تا دنده به صورت خلاص در بیاید.
با توجه به دلایل بالا ، خودرو سازان در چند سال اخیر دوباره به سراغ طرح هایی از قبل استفاده شده رفتند (البته خودرو سازان امریکایی طرحهای گذشته را هنوز استفاده می نمایند)، و آن استفاده از سیستم اهرم تعویض دنده در پشت فرمان بوده که این مورد در خودروی مرسدس بنز کلاس CL بسیار مشهود می باشد.